Sinds dinsdag is er nog maar één poesje over.
Zondag vertrok het eerste poesje en maandagavond gingen broer en zus naar een nieuw adres.
Ze waren 7 weken, aten zelfstandig en gingen keurig op de kattenbak: tijd om het nest te verlaten.
Er is er dus nog één over en die mag blijven. Ik ben niet erg kieskeurig geweest over welke er mocht blijven. Er moésten er 3 weg en in verband met de naderende zomervakantie ben ik heel blij dat deze drie toch een fijn adres hebben gevonden. De meesten baasjes gingen toch voor een knap snoetje of een grappig detail, dus dit poesje bleef over: pikzwart met een wit buikje en een witte oksel.
Ze heet Marietje/Marie.
Ze is vernoemd naar mijn oma.
Mijn oma van bijna 85 ligt op het moment heel ziek op bed en de kans dat ze beter wordt is nihil.
Dat is dus geen mooi vooruitzicht.
Toch probeer ik wel te genieten van de dingen om me heen.
Zo was ik gisteren (en vandaag ook nog een beetje) ziekig:
misselijk en diarree.
Van mijn ouders kreeg ik een mooie roos uit de tuin.
Geurt héérlijk!!
Afgelopen week heb ik ook al een roos mogen knippen uit hun tuin.
Vraag me niet hoe ze heten, dat weet ik echt niet.
Dat is mijn vaders afdeling.
Zolang ze er maar mooi uitzien of lekker geuren ('t liefst allebei!)
dan vind ik het al goed.
Vriendelijke groeten,
Chantal