zondag 29 maart 2015

.

Het bloggen staat nu op een nog lager pitje, dan het al stond.

Er is op het moment privé veel verdriet.




Op school is er vorige week een moeder van school overleden, die sinds 5 maanden getroffen was door acute leukemie. Zij laat 3 kindjes en een man na. Zo triest!

Een aantal weken geleden kreeg een andere moeder van school en ook uit dat vriendenkringetje, een herseninfarct. Zij is gelukkig herstellende. Maar ze heeft wel schade opgelopen. En met 4 kindjes waaronder een babytje van 7 maanden is het wel voor te stellen, wat een impact dat op hun leven moet zijn.

Gisteren vond de begrafenis plaats van eerdergenoemde moeder (met leukemie) en 4 uur daarna kreeg het zoontje van een andere moeder/vriendin van school een ongeluk met zeer ernstig hersenletsel. Ook deze moeder heeft 4 kindjes. Het jochie is 6 jaar.

Dit alles 'overkomt' je dan.....en dan moet je dat even verwerken.

Ik hoop binnenkort met blijdschap te kunnen vertellen, dat het jongetje leeft en weer thuis is.
Dan hoop ik ook met blijdschap te kunnen vertellen dat project "tuinhuisje" rond is.

Ik hoop in ieder geval op blijdschap....in welke vorm dan ook.



Vriendelijke groeten,

Chantal



7 opmerkingen:

  1. Heel veel sterkte ...liefs Ria ...x!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat zijn inderdaad vreselijke berichten. Je hoopt altijd dat iedereen dat bespaard blijft maar helaas is de realiteit anders. Ik wens je veel sterkte om dit te verwerken.

    Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel sterkte, dit zijn vreselijke dingen die inderdaad moeten bezinken.
    Liefs, Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dit zijn wel veel dingen dicht bij elkaar, Chantal!
    Ik wens je samen met de gemeenschap waarin het verdriet wordt beleeft, heel veel sterkte en moed!

    Liefs, Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat naar...geen woorden voor. Ik wens je heel veel sterkte, kan me voorstellen dat bloggen niet je prioriteit heeft. Neem de tijd..! Lieve groet, Jacqueline

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat kun je dan inderdaad verdrietig zijn. Het leven is soms zo oneerlijk. Heel veel sterkte Chantal. Mooi gedicht trouwens... Liefs, Nancy

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Och Chantal wat een ellende in zo'n korte tijd...en bij zulke jonge gezinnen.
    Veel sterkte voor de betreffende gezinnen, en voor jou als vriendin van de moeder, van dat 6 jarige zoontje!!!

    Liefs en groetjes! Marianne.

    BeantwoordenVerwijderen