zondag 21 oktober 2012

Herfstsf(w)eer

De vakantie is over.
Morgen gaan de meisjes weer naar school.
Tenminste, als oudste dochter weer beter is.
 
Ook niet zo vreemd als mensen nu ziek worden.
Het weer is raar bezig.
Dan warm en vochtig en dan plots toch weer fris of zelfs koud.
Van de week zag ik een jongeman in een korte broek met T-shirt op de fiets en even later liep een vrouw me tegemoet in een winterjas.
 
 
Ik heb niet zoveel te melden op het moment.
Wel heb ik een aantal foto's genomen in huis om te laten zien.
 
 Sfeer op de schouw.

Mijn favoriete beeld.
 
 
Oud, met mos begroeid, takje uit de perenboom van mijn vader.
 
Herfstig plaatje, gescoord op de rommelmarkt.
 
Mooie ijzeren (zwaar!) plantenbakken met grijsbladige planten.
 
Verzameling (slechts 2) oude koffers.
 
 
Kalebasje
 



 


          Deze thee drink ik op het moment het liefst:
                                 appel met kaneel
Vorige week vond ik bij de kringloop een beeldje van "de contente vrouw".
Het deed me iets.
Ik hou er van als mensen content, dus tevreden zijn.
Tegenwoordig is er zoveel ontevredenheid en ondankbaarheid, vind ik.
 
Na even gegoogled te hebben, blijkt er ook nog "de contente man" te zijn en dat het tevreden echtpaar zijn oorsprong vindt in Brabant.
 
 
 
Ik had het beeldje al eens eerder gezien op een rommelmarkt.
Daar had het een mooie grijze kleur en was ze helemaal gaaf.
Maar goed, ze kostte 5 euro en dat vond ik te veel.
Niet veel later (hooguit een uurtje) zag ik haar staan in de kringloop.
Voor het luttele bedrag van 0,75 euro!
Helaas had ze niet die mooie grijze kleur, maar is ze een beetje bronzig. En, ook jammer, er is een schilfer af.
Mááááár....ik ben er 'content' mee.
En misschien na een lik verf ziet ze er al heel anders uit.
 
 
 
 
Camee op een kanten kraagje op de paspop

een stukje van oma

Nieuwe aanwinst: oude snoeppot.
 
Zo dat was het dan weer voor even.
Tot de volgende keer maar weer!
 
 
Vriendelijke groeten,
 
Chantal
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


maandag 8 oktober 2012

Appelmoes

Men neme:
 
*onbespoten moesappels uit vaders tuin
*een grote pan
*2 mesjes
*een snijplank
*een roerzeef
*een pollepel
*kaneel
*suiker
*een ziek meisje
 
 
Moeder schilt de appels en ontdoet ze van het klokhuis.
Daarna worden de gevierendeelde appels doorgegeven aan zieke dochter (die last heeft van haar darmen en zodoende niet naar school is gegaan, maar zich toch verveelde en daarom met moeder het "huishouden" aan het doen is).
Dochter snijdt de appelpartjes in kleinere stukken en doet ze in de pan.
 
 
De appels zijn niet altijd helemaal gaaf, maar feit is:
ze zijn puur natuur!
 
 
Onbespoten, dus een wormgaatje hier en daar.........
...........daar snijden we wel omheen.
 
 
De pan is lekker vol en dochter is tevreden.
 
 
 
 
Als alles geschild en gesneden is, spoelt moeder de appelstukjes af
 en met een beetje water wordt de pan op het vuur gezet.
 
De schillen kúnnen natuurlijk in de afvalbak worden gegooid, maar
we maken onze tuingenoten er erg blij mee.
 
 
 
 
De konijnen en kippen laten de andijvie liggen en
 rennen op de schillen af, die dochter in de ren gooit.
 

 
Ondertussen staat, op het fornuis, de pan met appeltjes al te pruttelen.
 
 
Zodra het (bijna) tot moes is gekookt, pakken we de roerzeef ter hand
en roeren we 2 schalen vol met pure moes.
 
 
Na het toevoegen van een "goeie grote snuf kaneel en een dot suiker"
staan er 2 grote schalen met heerlijke appelmoes klaar.
 
 
Een groot deel wordt ingevroren en de rest is voor de komende week.
Zo lang blijft het wel goed.
 
Rest mij om te zeggen:
 
 
Eet smakelijk!!
 
 
 
 
 
Vriendelijke groeten,
 
Chantal



 


 



 
 
 



zaterdag 6 oktober 2012

Passie

Een poos geleden stond ik in een winkel en werd mij gevraagd naar de klantenkaart.
Die had ik, dat wist ik, maar wáár?
Een hele stapel pasjes kwam er uit mijn portemonnee en uit een ander vakje nóg een stapeltje.
Nederland is een spaarzaam volkje.
Ik ook.
Ik "spaar" bij de DA, de Plus, de Musicstore, de Shoetime.
Ik spaar Airmiles en Rocks (als die überhaupt nog bestáán!)
Ik heb een pasje van MS-mode, Kruidvat, Ikea, het ziekenhuis, de bonuskaart van AH,
  en ...noem maar op!
Dan zitten er ook nog pasjes in van de zorgverzekeraar: 3 stuks.
Eén van mezelf, en de andere 2 van m'n dochters.
Ook 3 identiteitsbewijzen, dus......... pasjes.
En dan natuurlijk nog de pasjes van 2 verschillende bankrekeningen.
 
Ik hang van pasjes aan elkaar.
M'n portemonnee kan soms niet eens dicht.
En dat is niet van het geld!!
(helaas ;-))
 
 
Dan moet ik denken aan vroeger.
Men had geld....
De één wat meer dan de ander, maar......men had geld.
Ongetwijfeld zullen er ook wel eens spaar-acties geweest zijn.
Maar zoveel plastic in je beursje?
'k Geloof er geen sikkepit van.....
 
 
En dat zijn de momenten dat ik denk:
Even aan oma vragen.
Hoe ging dat vroeger, oma?
Had de slager ook wel eens een spaar-actie?
Of de bakker?
 
En dan besef je:
Dat kan niet meer.
 
Het was rond de begrafenis-dag van oma, dat ik vroeg aan mijn oom (oma's zoon), of ik misschien oma's tasje een keer mocht fotograferen.
Ik weet het, een ietwat vreemd verzoek.
Maar, moet je weten, oma droeg haar leven mee in dat tasje.
De keren dat we bij oma op bezoek waren en een gesprek voerden over het één of ander, wist oma je te verbazen, met wat ze uit dat tasje kon toveren.
Het meest intrigeerde me een briefje, dat ik haar, als klein kind, heb geschreven.
Heel simpel, heel klein briefje....
Maar ze bewaarde dat, ze koesterde het.
 
 
Ook heeft in dat tasje, jááááárenlang, een kaartje gehuisd, dat oma heeft gehad, toen zijzelf 12 jaar was.
Zij had dat gekregen van háár opa en oma.
Een kaartje, van net voor de oorlog, dat al die jaren, tot net voor haar 85e verjaardag, bewaard is gebleven.
 
 
Oma bewaarde van alles.
 
In dat tasje zat:
 een parfummonstertje, een klein parfumflesje, véle rouw-advertenties van mensen die zij kende van vroeger, maar ook van de laatste tijd.
(Zo kon ze nog eens aan hen denken en herinneringen ophalen.)
Ook een klein, groen zakmesje (neenee, oma was geen crimineel, maar zo'n mesje...."altijd handig bij het openen van een envelopje" )
Dan nog een broche, een briefje met alle "belangrijke" telefoonnummers (lees: de nummers van geliefde familieleden en vrienden), krantenknipseltjes, een felicitatiekaartje voor haar verjaardag,
een mapje met pasfoto's, oude foto's van haar broers en zus, uiteraard een portemonnee en (wat ik niet zeker weet) een boodschappenlijstje geschreven door mijn opa.
De boodschappen die daarop staan, zijn best ouderwets te noemen, zoals bijvoorbeeld spiritus, lux, dato en tabak. En allemaal voor "kleine prijsjes".
Wie weet, hoe lang dát er al in gezeten heeft.....
 
 

 
In haar portemonnee zaten, op een paar muntjes na, geen geld en/of pasjes.
Wel een paar pasfotootjes, een kaartje van het museum, een klein bonnetje van de winkel van haar vader en een chocoladepapiertje met de
  afbeelding van "het meisje met de parel" van Johannes Vermeer.
 
 
Dat was oma!
Oma droeg geen tas en portemonnee vol met plastic pasjes met zich mee.
 
Oma had geen pasjes....
 
Oma had passies!
 
 
Vriendelijke groeten,
 
Chantal