dinsdag 20 januari 2015

Het oudste beroep ter wereld....

Trots ben ik er op, om huismoeder te zijn!!
Thuis zijn, als de kinderen uit school komen en thuis zijn, mét een warme prak op tafel, als manlief thuiskomt van een lange dag hard werken.



Ik vind het ook best gezellig én een hele verantwoordelijkheid om thuisvrouw te zijn!
Want let wel: bij mijn man op het werk wordt alles voor hem gepland; ik moet dat zelf doen!
Aan de andere kant, ik plan alles zo in, dat er genoeg tijd voor mezelf overblijft om eens een bakkie te doen....Dát is dan wel weer gezellig!

Niet dat ik tot de categorie "tophuisvrouw" behoor; ik laat heus wel eens een steekje hier en daar vallen, hoor. (bewust en/of onbewust ;-)



Maar over het algemeen gaat het me best goed af.
Ik moest hier aan denken, toen ik vanmorgen een pan heerlijk verse kippensoep aan het maken was.
Hoe doen tweeverdieners dat?, dacht ik.
'Niet' waarschijnlijk, want die hebben daar geen tot weinig tijd voor.
En dat vind ik eigenlijk wel jammer.
Huisvrouw lijkt een meer en meer uitstervend beroep.
Want dat het een beroep is, ben ik van overtuigd.



Want wat voor mij soms zo simpel en vanzelfsprekend lijkt, is voor een ander een puzzel.
Hoe kook ik rijst? vroeg mijn man eens, toen ik weer eens hoofdpijn had.
Huh?
En toen een vriendinnetje van mijn dochter eens aardappels wilde koken, vond ze het blijkbaar 'niet nodig' om water in de pan te doen. Hahaha, nog nooit zúlke zwarte aardappels gezien!!!!

Jammer, dat het huishouden-doen ondergewaardeerd is én onbetaald!!
Want ga ik hetzelfde werk bij een ander doen, dan ben ik ineens een interieurverzorgster en krijg ik er voor betaald. Dan heb ik wel "werk".

Nou ja, wie weet ga ik over een aantal jaar weer aan de bak. Als de kinderen het huis uit zijn, of (en dat kan natuurlijk altijd!) als het financieel echt nodig is.

Tot die tijd rommelen we gewoon verder en genieten we van de vers gemaakte soep.

Vriendelijke groeten,

Chantal

ps Over dat oudste beroep ter wereld......er is natuurlijk een beroep dat nóg ouder is!
Dat oefen ik niet uit. Daar hebben we Molly voor...


achter de ramen en benen wijd ;-)







maandag 5 januari 2015

Laten we naar 't circus gaan..........!!

En toen kwam daar de uitnodiging van het werk van manlief.
Of we naar het circus wilden: het wintercircus van Louis Knie in Utrecht.

Ja, graag!!!
Want in mijn (bijna!) 40-jarige leven (15 februari is het zover) heb ik nog nooit voet gezet op circusbodem.

Tot gisteren dan..........



Met z'n vieren en nog een he-le-boel andere collega's togen we naar Utrecht.
En wat hebben we genóten!

Prachtige shows van mannen in een soort rad, waarin ze als gekken ronddraaiden.
Een vrouw, die zich in 3 luttele seconden verkleedde in de meest mooie kostuums.
Een clown, die de boel vermaakte tijdens het wisselen van de acts.
Een jongleur, mannen op een dun koord, een evenwichtskunstenaar, een "verliefd"stelletje op een paal, knappe kunsten op een fiets en 6 motorrijders in een soort van "hamsterbal"........je kon het zo gek niet bedenken of het stond in de piste.

Maar mijn hart ging sneller slaan, bij het zien van de kamelen, lama's, pony's en paarden die opkwamen.

Wilde dieren mogen niet meer tegenwoordig, maar deze dieren mochten blijkbaar wel. Niet wild genoeg.....;-)

Ik heb er wat foto's van...










Het allerschattigst vonden we (dochters en ik) het ieniemienie-hondje, dat verkleed was als leeuwtje!! Zo überlief, dat ik vergat er een foto van te maken.....




Ik vind het ontzettend bewonderenswaardig hoe de mensen bij het circus leven. 
Na afloop werden alle artiesten genoemd en zo goed als iedereen kwam uit een ander land.
Om dan met z'n allen een supershow neer te zetten....petje af!

Ook dat wonen en leven in een caravan zou ik niet kunnen. Hooguit 4 weken in het jaar tijdens de vakantie...oké! Maar een vaste woonplaats is me toch alles.





Al met al was het een heel leuke middag.
Als ik 80 word, zal ik nog eens gaan ;-)


Vriendelijke groeten,

Chantal