Thuis zijn, als de kinderen uit school komen en thuis zijn, mét een warme prak op tafel, als manlief thuiskomt van een lange dag hard werken.
Ik vind het ook best gezellig én een hele verantwoordelijkheid om thuisvrouw te zijn!
Want let wel: bij mijn man op het werk wordt alles voor hem gepland; ik moet dat zelf doen!
Aan de andere kant, ik plan alles zo in, dat er genoeg tijd voor mezelf overblijft om eens een bakkie te doen....Dát is dan wel weer gezellig!
Niet dat ik tot de categorie "tophuisvrouw" behoor; ik laat heus wel eens een steekje hier en daar vallen, hoor. (bewust en/of onbewust ;-)
Ik moest hier aan denken, toen ik vanmorgen een pan heerlijk verse kippensoep aan het maken was.
Hoe doen tweeverdieners dat?, dacht ik.
'Niet' waarschijnlijk, want die hebben daar geen tot weinig tijd voor.
En dat vind ik eigenlijk wel jammer.
Huisvrouw lijkt een meer en meer uitstervend beroep.
Want dat het een beroep is, ben ik van overtuigd.
Want wat voor mij soms zo simpel en vanzelfsprekend lijkt, is voor een ander een puzzel.
Hoe kook ik rijst? vroeg mijn man eens, toen ik weer eens hoofdpijn had.
Huh?
En toen een vriendinnetje van mijn dochter eens aardappels wilde koken, vond ze het blijkbaar 'niet nodig' om water in de pan te doen. Hahaha, nog nooit zúlke zwarte aardappels gezien!!!!
Jammer, dat het huishouden-doen ondergewaardeerd is én onbetaald!!
Want ga ik hetzelfde werk bij een ander doen, dan ben ik ineens een interieurverzorgster en krijg ik er voor betaald. Dan heb ik wel "werk".
Nou ja, wie weet ga ik over een aantal jaar weer aan de bak. Als de kinderen het huis uit zijn, of (en dat kan natuurlijk altijd!) als het financieel echt nodig is.
Tot die tijd rommelen we gewoon verder en genieten we van de vers gemaakte soep.
Vriendelijke groeten,
Chantal
ps Over dat oudste beroep ter wereld......er is natuurlijk een beroep dat nóg ouder is!
Dat oefen ik niet uit. Daar hebben we Molly voor...
achter de ramen en benen wijd ;-)