zondag 29 maart 2015

.

Het bloggen staat nu op een nog lager pitje, dan het al stond.

Er is op het moment privé veel verdriet.




Op school is er vorige week een moeder van school overleden, die sinds 5 maanden getroffen was door acute leukemie. Zij laat 3 kindjes en een man na. Zo triest!

Een aantal weken geleden kreeg een andere moeder van school en ook uit dat vriendenkringetje, een herseninfarct. Zij is gelukkig herstellende. Maar ze heeft wel schade opgelopen. En met 4 kindjes waaronder een babytje van 7 maanden is het wel voor te stellen, wat een impact dat op hun leven moet zijn.

Gisteren vond de begrafenis plaats van eerdergenoemde moeder (met leukemie) en 4 uur daarna kreeg het zoontje van een andere moeder/vriendin van school een ongeluk met zeer ernstig hersenletsel. Ook deze moeder heeft 4 kindjes. Het jochie is 6 jaar.

Dit alles 'overkomt' je dan.....en dan moet je dat even verwerken.

Ik hoop binnenkort met blijdschap te kunnen vertellen, dat het jongetje leeft en weer thuis is.
Dan hoop ik ook met blijdschap te kunnen vertellen dat project "tuinhuisje" rond is.

Ik hoop in ieder geval op blijdschap....in welke vorm dan ook.



Vriendelijke groeten,

Chantal



maandag 16 maart 2015

eierschaalporselein

Gekocht bij de kringloop:

Een kop en schotel van eierschaalporselein.



Wikipedia:

Eierschaalporselein is zeer dun, kwetsbaar porselein van Chinese origine. Het porselein is zo fijn dat het licht door laat en in sommige gevallen alleen uit glazuur lijkt te bestaan. 



Ik was er al heel lang naar op zoek en dan is het een feestje als je het ineens ziet staan bij de kringloop voor een euro.

Vriendelijke groeten,

Chantal

dinsdag 10 maart 2015

Het lelijkste ding ooit...

Deze week hadden de kinderen op school een project om geld bij elkaar te halen voor een school in Roemenie.
Er was een verloting (níks gewonnen :-( kan niet zo goed tegen m'n verlies!) en er werd vandaag een heuse rommelmarkt gehouden op het schoolplein.
Kinderen mochten koekjes en andere lekkernij bakken, alle overbodige spullen van thuis meenemen, iets knutselen of muziek maken en de opbrengst zou dan gaan naar het project. Heel goed, ware het niet, dat ik al mijn spulletjes aan het verkopen ben voor mijn eigen project; project tuinhuis.
Dus dan maar aan de andere kant van de tafel; ik besloot te kopen.

Dochter Laura lustte wel een cupcake en dochter Emma besloot voor een pannenkoek te gaan.
Ik zag een superleuk rood-met-witte-stippen serviesje en heb dat gekocht (watmoetikernouweermee?)



Bij een ander kraampje stond een ieniemienie jongetje dat zelfgemaakte kettingen verkocht, gemaakt door de kleutergroep.
"Mooie kettingen! Maar 50 cent!" riep deze rasechte verkoper.
Toen ik het eens goed bekeek (en nóg een keer keek) bleek het te gaan om een homp brooddeeg met een leeg slakkenhuis erin geduwd (!)




Wauw......'k was er stil van........

Of dat nu was vanwege het superschattige verkopertje (met z'n bruine oogjes) of vanwege het feit dat er íemand was die op dit lumineuze idee was gekomen...een slak in een brok brooddeeg...........ik moest er even over nadenken.....

Ach, voor 50 cent maakte ik zo'n jochie blij en uiteindelijk schoolkindjes in Roemenie, dus ik kocht zo'n ketting.

Toen ik mijn 50 cent gaf, vroeg de jonge verkoper heel vriendelijk: "Moet ik u nog een centje teruggeven mevrouw?" Nee hoor jongen, het is precies gepast.

"Dank u wel en nog een fijne dag verder".

Zóóó schattig!!!!!





Thuisgekomen hing ik het aan een spijkertje in de muur (spijkertje zat er al hoor; wees niet bezorgd dat ik er speciaal een spijker voor in de muur heb gemept, hihi)

Toen oudste dochter 's avonds langsliep, zei ze plots:

"Echt waar, mam, dat is het lelijkste ding óóit!"



Ik weet het, maar het is gemaakt en verkocht met passie..........dáár hou ik van.


Vriendelijke groeten,

Chantal