zaterdag 6 oktober 2012

Passie

Een poos geleden stond ik in een winkel en werd mij gevraagd naar de klantenkaart.
Die had ik, dat wist ik, maar wáár?
Een hele stapel pasjes kwam er uit mijn portemonnee en uit een ander vakje nóg een stapeltje.
Nederland is een spaarzaam volkje.
Ik ook.
Ik "spaar" bij de DA, de Plus, de Musicstore, de Shoetime.
Ik spaar Airmiles en Rocks (als die überhaupt nog bestáán!)
Ik heb een pasje van MS-mode, Kruidvat, Ikea, het ziekenhuis, de bonuskaart van AH,
  en ...noem maar op!
Dan zitten er ook nog pasjes in van de zorgverzekeraar: 3 stuks.
Eén van mezelf, en de andere 2 van m'n dochters.
Ook 3 identiteitsbewijzen, dus......... pasjes.
En dan natuurlijk nog de pasjes van 2 verschillende bankrekeningen.
 
Ik hang van pasjes aan elkaar.
M'n portemonnee kan soms niet eens dicht.
En dat is niet van het geld!!
(helaas ;-))
 
 
Dan moet ik denken aan vroeger.
Men had geld....
De één wat meer dan de ander, maar......men had geld.
Ongetwijfeld zullen er ook wel eens spaar-acties geweest zijn.
Maar zoveel plastic in je beursje?
'k Geloof er geen sikkepit van.....
 
 
En dat zijn de momenten dat ik denk:
Even aan oma vragen.
Hoe ging dat vroeger, oma?
Had de slager ook wel eens een spaar-actie?
Of de bakker?
 
En dan besef je:
Dat kan niet meer.
 
Het was rond de begrafenis-dag van oma, dat ik vroeg aan mijn oom (oma's zoon), of ik misschien oma's tasje een keer mocht fotograferen.
Ik weet het, een ietwat vreemd verzoek.
Maar, moet je weten, oma droeg haar leven mee in dat tasje.
De keren dat we bij oma op bezoek waren en een gesprek voerden over het één of ander, wist oma je te verbazen, met wat ze uit dat tasje kon toveren.
Het meest intrigeerde me een briefje, dat ik haar, als klein kind, heb geschreven.
Heel simpel, heel klein briefje....
Maar ze bewaarde dat, ze koesterde het.
 
 
Ook heeft in dat tasje, jááááárenlang, een kaartje gehuisd, dat oma heeft gehad, toen zijzelf 12 jaar was.
Zij had dat gekregen van háár opa en oma.
Een kaartje, van net voor de oorlog, dat al die jaren, tot net voor haar 85e verjaardag, bewaard is gebleven.
 
 
Oma bewaarde van alles.
 
In dat tasje zat:
 een parfummonstertje, een klein parfumflesje, véle rouw-advertenties van mensen die zij kende van vroeger, maar ook van de laatste tijd.
(Zo kon ze nog eens aan hen denken en herinneringen ophalen.)
Ook een klein, groen zakmesje (neenee, oma was geen crimineel, maar zo'n mesje...."altijd handig bij het openen van een envelopje" )
Dan nog een broche, een briefje met alle "belangrijke" telefoonnummers (lees: de nummers van geliefde familieleden en vrienden), krantenknipseltjes, een felicitatiekaartje voor haar verjaardag,
een mapje met pasfoto's, oude foto's van haar broers en zus, uiteraard een portemonnee en (wat ik niet zeker weet) een boodschappenlijstje geschreven door mijn opa.
De boodschappen die daarop staan, zijn best ouderwets te noemen, zoals bijvoorbeeld spiritus, lux, dato en tabak. En allemaal voor "kleine prijsjes".
Wie weet, hoe lang dát er al in gezeten heeft.....
 
 

 
In haar portemonnee zaten, op een paar muntjes na, geen geld en/of pasjes.
Wel een paar pasfotootjes, een kaartje van het museum, een klein bonnetje van de winkel van haar vader en een chocoladepapiertje met de
  afbeelding van "het meisje met de parel" van Johannes Vermeer.
 
 
Dat was oma!
Oma droeg geen tas en portemonnee vol met plastic pasjes met zich mee.
 
Oma had geen pasjes....
 
Oma had passies!
 
 
Vriendelijke groeten,
 
Chantal
 
 

14 opmerkingen:

  1. Wat een mooie post over je oma, Chantal. Vroeger waren er inderdaad geen plastic pasjes, maar zegeltjes werden volop gespaard. Ik heb het net even opgezocht, maar vanaf 1948 introduceerde de Spar de spaarzegels. Ik kan het mij nog wel herinneren dat mijn moeder ook van die spaarboekjes had, waar alle zegels in geplakt werden.

    Heb je nog iets van al die spulletjes van je oma gekregen? Misschien wel het door jou geschreven briefje?

    Fijn weekend nog! Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk je postje over je oma, een tasje met inhoud hoe je oma was.
    Leuk om die dingen nog eens terug te kunnen kijken toch...............gr.Conny

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een leuke post is dit .Ik weet wel dat er spaarzegels waren in diverse winkels.Ik word er wel eens kriegel van zoveel van die plastic dingen ik in de knip heb zitten.Fijne Zondag
    Groetjes Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo Chantal,
    Wat heb je dit ontzettend mooi geschreven. Dit is gewoon een ode aan je oma. Wat lief!
    Ik herken dat ook hoor, een portemonnee die bijna niet meer dicht kan van de pasjes, en dan heb ik er laatst nog heel veel weggedaan. Maar sommige pasjes kun je natuurlijk niet wegdoen, zorgverzekering, rijbewijs, bibliotheek, bankpas enz.
    Maar verder hier nu geen pasjes meer van diverse winkels...
    Ik wens je een heel fijne zondag,
    Lieve groet,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat geweldig het tasje van oma.
    En wat er allemaal inzet, geweldig.
    Ik hoop dat je het tasje mocht houden met inhoud.
    Dat zou geweldig zijn.

    fijne zondag gr. Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh wat een mooi, goed idee, om het tasje van je Oma te fotograferen!
    En voor mij ook 'zo' herkenbaar...als mijn ene Oma (moeder van mijn moeder) bij ons op bezoek kwam, en gezellig in de stoel naast de kachel zat, en haar kopje thee, met een maria besquitje op had, ging ik altijd op een kussen op de grond dicht bij haar zitten,en dan ging haar tas open, en haalde ze er iets uit, en begon daar dan een verhaal over te vertellen...dit is begonnen toen ik ééns bij haar zat, en vroeg wat ze toch allemaal in die (voor mijn gevoel toen) grote tas had zitten...op haar schoot heeft ze toen de hele inhoud van haar tas geleegd, pakte daar de kleine broche,waar het sluitinkje van stuk was, en waarop een oud, heel vergeeld foto'tje van mijn Opa zat(die al overleed voordat ik geboren was) uit...en begon daar over te vertellen, hoe ze hem had leren kennen, en hoe ze trouwden, en kinderen kregen (9 stuks)...en ze vertelde zo mooi over 'vroeger' dat ik aan haar lippen hing, en zelfs m'n moeder mee kwam luisteren.
    Zoveel keren daarna was het een soort ritueel...Oma haalde iets uit die tas, en vertelde daar het voor haar zo dierbare verhaal bij...waarbij ik aandachtig naar haar luisterde...en zo m'n lieve Oma beetje bij beetje, zo anders leerde kennen!
    Ja meis...ook mijn Oma sleepte haar hele leven, altijd mee in die tas, en hij stond altijd vlak naast haar stoel...en nu ik zelf een Oma ben...weet ik ook dat al die kleine voor mij zo belangrijke dierbare bewaarde dingetjes...zoveel meer waarde hebben...dan al die andere grote, niet belangrijke zaken!
    En ik vertel dan ook graag over de oude spulletjes, die ik van vroeger, van mijn ouders heb, en ook het verhaal van de oude buffetkast die ik heb, van m'n andere Oma...en mijn kleinkinderen vinden dat ook leuk om te horen!
    Als ik zo naar de inhoud van het tasje van jou Oma kijk...besef ik heel goed, dat het dierbare herinneringen van haar...voor jou zijn!...en koester die maar fijn hoor, want zo blijft ze altijd een beetje in de buurt!!!

    Een hele gezellige, mooie zondag!
    Groetjes van Marianne.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat en bijzonder leuk verhaal Chantal, dat tasje van Oma en het verhaal er achter moet je goed koesteren.

    Fijne Zondag groetjes, Marjonel

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een leuke post!

    Fijne zondag

    Groetjes, Pietrik

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een mooie herinneringen aan een oma met passie.
    De beelden erbij maken je verhaal helemaal mooi.
    Als je zo aan je oma kunt denken is het heel dierbaar.

    ♥Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Oh, wat is dat mooi zeg, zo'n oud tasje met alle spulletjes er nog in.

    Een prachtige herinnering van je oma.

    Een hele fijne zondag!

    Lieve groet, Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat geweldig Chantal, als je zo'n mooie herinnering aan je oma hebt. Wat een mooi verhaal achter haar tasje.
    Ik heb zelf ook spullen van mijn oma en dan blijft de herinnering zo levendig.
    Koester het!

    Lieve groet,
    Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een mooie post heb je gemaakt; vol met passie voor je oma!

    Fijne dag. Lieve groet, Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  13. wat een prachtige post zo mooi om aan terug te denken ....zouden wij die tijd terug krijgen en onze kinderen dat ook kunnen na vertellen ...al die plastic pasjes wat kan je daar nou over vertellen hahahah ...fijne week lieve groet rosita

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wou wat een ontzettend bijzonder verhaal. Heb er echt van genoten.
    Liefs Bianca

    BeantwoordenVerwijderen