Zwanenmeer

Eerder heb ik al eens geschreven over dat mijn hart een sprongetje maakt, zodra ik op een rommelmarkt een "schat" vind.

Zodra ik zo'n schat in mijn vizier heb, dan......hoep....een sprongetje en dan denk ik "oh wat mooi, 't zal toch nie waar wezen, wat geweldig, die moet ik hebben...."..............zoiets.

Nou, dat soort sprongetjes heb ik wel vaker.

Zoals vanmiddag...

Ik bracht Emma naar school en op de terugweg.....'n sprongetje.

Daar lagen 8 prachtige zwanenkinders!

Moeder op de uitkijk en de koters waren hun veren aan 't poetsen.

Dan denk ik niet meteen "die moet ik hebben". Ik hou de buurman graag te vriend...

Maar ik denk wel, "die wil ik op de gevoelige plaat vastleggen, waar is m'n toestel?!!"

Gauw ben ik naar huis gefietst en heb het fototoestel gepakt.
Teruggekomen in het park lagen de kinders er nog.

Nou moet ik zeggen, ik durf heel wat aan, wat dieren betreft. Maar een slag van een zwanenvleugel zag ik toch echt niet zitten.
Gelukkig liet moeder het toe en leek zelfs wel te poseren. Dat had ze vast vaker gedaan.

Prachtig, hoe ze daar bezig waren met hun bijna-veertjes.

Ik weet nog, dat, aan het begin van de lente, vader een heftige ruzie had met een meerkoet, die iets te dicht bij het nest kwam. Dat moeder lange dagen maakte op het nest. En nu, nu zijn ze alweer zo groot.
Prachtig, de natuur!!

Zo donzig....

Vanmiddag heb ik ook weer een schaaltje aardbeien geplukt. Het eerste schaaltje aardbeien hebben we afgelopen week al op. Eigenlijk voor dat ik het door had om een foto te maken, waren ze al op. Manlief vond ze héérlijk en had ze binnen no-time soldaat gemaakt.
Er zitten best grote bij. Ben ik ook best trots op... Heb ze alleen water hoeven geven, maar toch...

Deze wordt straks de mijne!

Gaf ik Gonnie en Hilda (kippen) ook een aardbei, zegt Gonnie: Tok??

Hihihi, zo van: "waar kom jij nou mee aanzetten?"

Ik wens jullie een fijn weekend, hopelijk met lekker veel zon.

Vriendelijke groeten,

Chantal